Blijkbaar zijn er mensen die altijd de scherpe kant van alles willen zien.
Het is natuurlijk ook niet netjes om mensen achter hun rug (hoewel het internet een redelijk publieke plaats is) jeanet te noemen.
En al helemaal niet als het dan nog onterecht is ook.
Vooral ook niet als de bedoelde personen véél ouder dan wel een pak jonger zijn en dus bij voorbaat gedoemd tot zwijgen wegens verbaal minder straf.
Bij deze:
° sorry.
- Sorry wie?
° Sorry meneer.
- Meneer wie?
° Meneer de **(zwijgen Wannes, zwijgen)**
Volgende keer nog maar eens properen zeker?
|W|P|114910430883575612|W|P||W|P|wannes.deloore@gmail.comEen tijdje geleden had ik een lumineus idee:
Mijn huidig peeceetje zou ik bombarderen tot "muziekskesbak".
Een aankoop dringt zich dan natuurlijk op (e-mail, surfen, foto's, websites,...).
Ene laptop droeg mijn volledige voorkeur weg.
Maar dan natuurlijk wel een schootrekenaar met de allernieuwste technologietjes en kracht.
Zodat ik er echt een racemachien mee zou hebben.
Fijne vooruitzichten doemden op in mijn hoofd.
Nu.
Mening herzien.
Door toedoen van anderen, weliswaar, maar toch ookj een beetje door mezelf.
Als ik nu eens, in een zotte bui, mijn huidige peecee gewoon "tune". Pimp als het ware.
Met een extraatje in het geheugen, wat extra harde schijfsels en DVD-alles-kunner.
Zodat de desktop dient voor het "zware werk": photoshop, muziek, DVD's, archiveren...
En dat de laptop (een degelijk, doch niet overdreven duur modelleken) door een geekvriend kan omgecat wordn naar een Linuxrenpaard. Open source en gratis wat de klok slaat (OpenOffice, the Gimp, Thunderbird, ...).
En klaar voor werken met draadloos internet, externe harde schijven, mijn en anderen's fototoestel, Skype and whatever more.
Lijkt mij goed.
Andere opnie?
Laat het maar weten!
Want eigenlijk heb ik een beetje last van PeeCeeFobie...
Vandaag het contract getekend.
Vanaf 1 juli ben ik dus in Antwerpen te vinden!
Jawel, in Antwerpen.
Vlakbij het Falconplein, de Stadswaag, de Zwartezustersgang en de hoeren.
Dolle pret binnen een kleine maand.
Want nu moet er nog ingepakt worden.
En adreswijzigingskaartjes gemaakt worden.
En inventarislijsten.
En afspraken en bankrekeningen en bewonerskaarten en verzekeringen en wat weet ik veel nog allemaal.
Blij ben ik wel.
Eindelijk.
En ook nog: een bed kopen!
Met plaats voor twee (naast elkaar, want steeds in de dubbeldek liggen is ook niet alles).
En een gigantische kleerkast.
En een opbergplekrek.
Jep, de hemel klaart op in mijn hoofd!
|W|P|114901924187567373|W|P||W|P|wannes.deloore@gmail.com
|W|P|Leuk! Kunnen we nog eens een pint pakken. ;)Goed. Weer.
Zon. Ne. Schijn.
Op. Mijn. Smoel.
Heelrijk.
|W|P|114883727921506839|W|P||W|P|wannes.deloore@gmail.com
Onze trouwe viervoeter, Spike, heeft dan gelukkig toch geen kankercellen in het bloed. Het beestje at al een tijdje weinig, hij was totaal futloos en zijn normale activiteiten konden nog slechts zelden op zijn medewerking rekenen.
Naar de dierenarts dan maar voor een bloedonderzoek.
De dierenarts voelde ook even aan zijn lymfeklieren en slaakte bijna een kreet van afgrijzen: een handje-vol kwam aardig in de buurt... Daarom dacht ze dat het misschien wel een vorm van leukemie kon zijn. Bittere tranen werden net niet ontrold, doch een stevige krop in de keel kon niemand vermijden.
Na negen jaar van vriendschap en plezier komt er blijkbaar toch ook een einde aan een hondenleven. Gelukkige is de bloeduitslag niet geheel en al positief qua kankercellen, maar verder onderzoek is niet uitgesloten. Nu eerst een weekje proberen met cortisone en lekker eten en veel knuffels... 
|W|P|114872008595377678|W|P|Spike, alive and kickin'|W|P|wannes.deloore@gmail.com |W|P|Maak er samen ondertussen het beste van!Dikke rip-off.
Drie dagen Ardennen?
M'n oor.
Na een halfdagske regen hadden de medereizigers het al voor bekeken willen houden.
Een half dagske!
De auto's gaan halen in't dorp, rugzakken weggestoken en terug.
Dju toch!
Jeanetten!
|W|P|Geen nood; dra komen er drie volledige dagen, of meer... |W|P|Niemand heeft je meegesleurd. Dus laat de echte jeanetten maar opstaan.En inderdaad een halfdagske regen is niet zo erg, behalve als je al 2 dagen natte voeten hebt en het de eerste keer is dat je gaat wandelen.
Toch bedankt voor het empathisch meedenken.
Volgende keer toch maar een jeanettenkampje starten zonder vervelende natrappertjes.
Vandaag op meteo.be:
vandaag zwaar bewolkt, eerst regen later kans op neerslag
vannacht zwaar bewolkt met kans op neerslag
morgen zwaar bewolkt met lichte regen of motregen
zaterdag zwaar bewolkt met lichte regen of motregen
En daar gaan wij door...
Is dat dan wel verstandig?
Of kunnen we het met gemak dommigheid noemen?
Is het wel een slim plan om twee dagen door de regen te gaan ploeteren in de Fagne?
Om te slapen in een zak die hopelijk waterdicht is?
Om eten te eten dat maar niet gaar te krijgen is?
JA!
Natuurlijk is dat goed.
Irrationeel als de pest,
stupide en onnadenkend.
Zo handel ik graag.
Vanaf zondag foto's...
|W|P|Er zijn hopelijk ook moddergevechten aanwezig?'t Is blijkbaar niet altijd schoon om mensen af te schilderen als HitHunter.
Zeker niet als je niet de hele geschiedenis kent en als je weet dat de menskens in kwestie eigenlijk doodgoed zijn. Zij zullen op hun communiezieltje geen vlieg kwaad maken en al helemaal geen e-fly.
Edoch! Clopin legt vandaag uit dat het eigenlijk ging om het spel enerzijds en anderzijds om het genereren van traffic naar "een groepje" webloggers. The happy few.
En jahaa, missie volbracht!
Mijn conclusie van gisteren (Belstathoer) was dus eigenlijk slechts gedeeltelijk juist.
Daarom, mijn nieuwe conclusi:
Clopin is lid van een HitHuntersbende. Een speelse HitHuntersbende met gevoel voor (verfijnde!) humor. Schoon, als het ware.
Met een vervolg in de toekomst.
De interactieve én virtuele speelpleinen voor de Grote Vakantie komen binnen handbereik!
Het wordt een mooie zomer zeg ik u!
|W|P|114850391958803841|W|P||W|P|wannes.deloore@gmail.com
En het weer ziet er niet echt geweldig uit voor de volgende dagen:
Donderdag: zwaar bewolkt met lichte regen of motregen
Vrijdag: zwaar bewolkt met lichte regen of motregen
Zaterdag: zwaar bewolkt met kans op neerslag
En toch, toch wil ik gaan bivakere.
Daar geen Frank Deboosere tegen op!
Nah!
De grootste Belstathoer van 2006 is ook weeral bekend!
Op BlogCom in Antwerpen werd er al eens iets van gezegd.
Kevin kende wel iedereen, maar niemand las de arme kerel.
Nu waren er enkele mensen (jep, ook en ja hoor) die hem daar wel even bij wilden helpen. Ook Mark van Gigadesign droeg zijn steentje bij. Schoon allemaal, die sollidariteit.
Maar of dit nu de manier is?
Ik heb het wegens te druk bezig met andere dingen niet echt gevolgd, maar grappig was het wel.
Maar nu is't gedaan en mag het gewone leven (en geblog Clopin!) hervat worden.
Want vanaf nu wacht ik op verse en goeie blogpost van de herborene!
|W|P|114841545335103816|W|P||W|P|wannes.deloore@gmail.com |W|P|Hmm jammer dat je niet gevolgd hebt, want ik denk dat je toch een beetje verkeerd zit. De nadruk lag helemaal niet op de exposure. Sure, mocht erbij zijn, en dat was wel de speelse aanleiding tijdens BlogCom, maar het was een spel: Van blog naar blog puzzels oplossen. Het was een try-out en het was voor de fun. En fun hebben de spelers denk ik wel gehad. Ik vind het iets te sterk klinken dat je me daarom een hithoer noemt. |W|P|Ik denk ook niet dat het de bedoeling was om voor meer hits te zorgen, het ontstond gewoon als grap.Het weer voor de volgende dagen ziet er niet echt veelbelovend uit: regen wind en af en toe een opklaring. En frisjes (maxima van 13-15 graden). Dat belooft voor de Ardennen. Champlon, meer bepaald.
Van donderdag tot zaterdag/zondag (afhankelijk van't weer) kamperen aldaar. Bivakeren is eigenlijk beter. We stappen namelijk de hele dag met het bouwen van een kamp als afsluiter tegen de avondval. En een kamp, dat bouwen wij met schuilzeilen en een kampvuurtje. En dan koken en eten en koffie slurpen en slapen met het gezicht in de nacht. Heerlijk!
Net al eventjes gaan trainen met de stokken: Nordic Fitness Walking. Dolle pret, zo na een regenbuitje. Eekhoorntjes en konijntjes en hazen die allen laatstgenoemdes' pad kozen: z-a-a-l-i-g!
En dan die fijne vermoeidheid: voelen dat je actief was, maar niet moe zijn (zelfs niet na zes kilometer op 3kwartier).
Ik lach het leven tegemoet!
|W|P|114832378817710247|W|P||W|P|wannes.deloore@gmail.com |W|P|Uiterst gezond zowaar...De Bonte Beestenboel (er schijnt iets mis te zijn met de website) in Wortel Kolonie is open!
En wij zijn er gaan kijken.
En wat we daar zagen heeft ons blij gemaakt!
Echt mooi. Echt rustig. Echt zoals een kinderboerderij moet zijn.
Schapen, een varken wat geiten en een paard. En een muildier.
En kippen ganzen en eenden.
En een ezeltje. Noortje.
De Kleine grootste zus Lisanne werd plotseling door mezelf getrakteerd op een meterschap van een naar eigen believen te kiezen dier. Goed gezien van de Bonte Beestenboelmensen: iedereen kan peter of meter worden van een beestjen, geeft een zelf te kiezen donatie en krijgt met kerst en nieuwjaar (en bij eventuele gezinsuitbreiding) een kaartje. Met, één keer per jaar, een overschrijvingsformulier erbij. Naar godsvrucht en vermogen natuurlijk.
En dat mijn hartje smelt bij zulks een schouwspel!
Gelukkige kinderen die van hot naar heir lopen om gras te plukken en beesten te voederen en dan wil ik alles opgeven om ook zo'n job te gaan doen. Probleem: ik ken niks van boeren, beesten en oogsten. Maar misschien kan daar wel een mouw aan gepast worden.
Slaapzak? Check
Bivybag? Check
Drinkbeker? Check
Slaapmatje? Check
Rugzak? Check
Wandelstokken? Check
Wandelschoenen? Check
ZIPblokskens? Check
Oui oui, le bivouac se présent!
|W|P|114813826775769448|W|P||W|P|wannes.deloore@gmail.comEen begrafenis is nooit echt wat je noemt het feest van de week.
Droevig en sereen en meestal ook wel niet plezant.
Want er is iemand uit je omgeving die je nooit meer zal weerzien.
Iemand die goed kent, die je als een vriend beschouwt is er nu niet meer.
Nooit meer.
En elke keer opnieuw doet het pijn.
Een paar maanden geleden was het Jo, ons allen zeer dierbaar en verdoeme veel te jong.
Nu is het "onze Jan", de proost van de Chiro en priester emeritus (op pensioen) van de parochie.
HIj was een vriend. Steeds bijdehand, steeds goede raad.
Altijd ging hij mee op kamp.
Eerst elf dagen met ons, dan nog tien dagen met de meisjes.
EHBO, foto's en bezinningen: dat was zijn taak.
En ook de kleintjes over hun heimwee helpen.
En een deftige babbel doen met de leiding als het even niet zo goed ging.
Ja.
We zagen het aankomen.
En ja, hij was al 84 jaar.
En ja, hij had niet het allersterkste gestel.
Het was te verwachten.
En toch, toch stond er gisteren een massa tranen klaar om over mijn wang te biggelen.
Ik was aan het nadenken over een tekstje ter afscheid en toen, toen kwam de krop.
Slik.
Vanavond een eerste sessie Nordic Walking achter de rug.
Wandelen met stokken in een vlak landje: ge moet maar zot zijn. Dacht ik.
En ja, het ziet er extreem belachelijk uit. Echt.
Tot je het eens gedaan hebt. Ook echt.
Echt sneller ga je er niet van (eigenlijk wel, maar dat hoeft niet per sé de bedoeling te zijn) maar je traint wel je volledige "ahum" body. Armen en buik en rug. 90% van alle spieren worden gebruikt. "En als ge nog wa glimlacht, 92%!".
En dat de sfeer erin zat en al.
Wat hebben we nu geleerd?
- niets is zo belachelijk als het er uit ziet
- muggen steken ook in mei. En in mij gdv!
- hypes zijn er om aan mee te doen
- een beetje buitenlucht is niet slecht na een dagsken werken
- wandelen is plezant: volgende week bivakkeren!
En last, but not least: Bucht van den Aldi is inderdaad bucht. De stokken die er lagen (en die ik gekocht heb) zijn eigenlijk niet echt gemaakt om te Nordicken. Onaangepast handschoentje. Tsss.
En toch doen ik veurt! Nah.
Heel dikwijls spelen wij van Chiro. Heel dikwijls amuseren wij ons kapot. Heel dikwijls gaan wij op kamp. Heel dikwijls doen we vanalles samen op de Chiro. En altijd vinden wij dat maar vanzelfsprekend. We vinden het vanzelfsprekend dat we naar de Chiro gaan. We vinden het maar normaal dat we kunnen spelen in en rond een monument. We vinden het maar gewoon dat er op kamp iemand schaafwonden ontsmet, keeltabletjes uitdeelt en waarschuwt voor de brandende zon.
Al die dingen vinden wij maar gewoon, normaal en vanzelfsprekend.
Maar we moeten weten dat dat niet zo vanzelfsprekend is. Dat er iemand schuilgaat achter al die zaken. Dat er ooit iemand is geweest die het geweldige idee kreeg om een Chiro op te richten in Meer
Dat die Chiro nog steeds draait en bloeit, dat de oprichter van dat alles een man is waar we nog steeds op kunnen bouwen, iemand uit één stuk die steeds klaarstaat met goede raad. Al die jaren heeft hij ons gesteund in alles wat we deden en doen, hij is altijd aanwezig op vergaderingen, Chirozondagen en op kamp.
Daarom mr pastoor, in naam van de hele leidingsploeg, van al onze leden en hun ouders, wil ik u bedanken. Bedanken voor alles wat u tot nu toe gedaan hebt, bedanken voor alles wat wij te vaak heel vanzelfsprekend vinden: de chiro, de ehbo op kamp, uw aanwezigheid op vergaderingen en zondagnamiddagen, uw alles.
Elke keer als er een probleem is, staat u klaar met goede raad.
Telkens we op kamp gaan staat uw ehbo gerief als eerste om ingeladen te worden.
En ook die eerste keer was u er. De eerste keer dat er van Chiro gespeeld werd in Meer. De eerste keer en nu nooit meer.
Het gaat u goed, daarboven in de hemel.
|W|P|114781365531901450|W|P||W|P|wannes.deloore@gmail.comAls ik begin te snuisteren in de grote schatkist die "Mijn Documenten" toch wel is geworden na vier jaar zonder opkuis (tweemaal crash met herstel) kom ik vaak de gekste dingen tegen.
En dan lees ik dat en komen de herinneringen terug en al.
Vier juni 2004, drie maanden voor ik met een weblog begin.
Voor U:
Donderdag 23 oktober 23.23u
Donderdagavond. 20u in een koude wereldstad. Vier mensen op straat. Een eenzame zwerfkat in de dakgoot. Prins der duisternis in zijn slaaphemd.
Waarheen? Hoe? Waarom?
Allemaal vragen die ooit nog wel eens beantwoord zullen worden.
Vier mensen op straat. Een groepje? Een groepje. Een troepje vrienden, buren op hetzelfde kot. Verschillende kamers natuurlijk, maar wel hetzelfde gebouw, dezelfde wc en badkamer en soms samen in de keuken.
Vier mensen op straat op weg naar een avondje uit. Een uitje naar de film. Niet een film, de film. De film in een aula op een school. Gezellig. Super. Wat een feest.
Het ontvangst is hartelijk. Lieve vrouwen wijzen de weg naar drank en snoep. Eerst langs de vettige frietlucht. Goedbedoeld maar nee dank u.Donkere ruimte met slingers. Nog meer vriendelijke vrouwen. Geen enkele vriendelijk genoeg om het te helpen donderen. Vreselijk sociaal allemaal. Maar wel tof. Toffe babbel met een dame. Ook sociaal en kultureel met een k.
De school is net als een trein. Ook vertraging in de aula. Film wordt een beetje ouder voor hij begint. Goeie film. Knappe griet. Veel drugs en andere verslaving. Inderdaad, er zijn ook andere verslavingen dan drugsverslavingen. Televise. Chocola. Seks. Auto tuning. Geweldig hip en populair allemaal. Maar wel verslavend en geld vretend.
Goeie film. Mooi einde. Jongen met geamputeerde arm. Moeder in een instelling. Vriendinnetje crackhoertje. Beste vriend in de gevangenis. Net als in het echte leven.
Het echte leven is vooral heel koud. Vannacht min zeven onder het vriespunt. Tof. Weer veel CO slachtoffers? Weddenschapje? Of is dat te grof? Amerikaanse soldaten deden in Vietnam toch ook een bodycount? En in Irak? En in Kroatië? En in Afghanistan? En in Irak opnieuw? Toen wel aan eigen zijde maar kom. Te weinig plaats op aarde? Dan gooien we nog wel eens een granaat in een volle tent van de vrienden. Wat is het leven toch mooi. Weten dat je telefoon gaat krijgen. Omdat de boxjes van de computer een mooi geluidje maken. Tzzztetetetetzzzz. Telefoon. Op de mobiele natuurlijk. Hallo? Nee, niet hier. Misschien op café? Straks terug naar hier? Goed.
Bijslaap is geregeld voor een koude nacht. Beter met twee koud dan alleen koud. Lekker samen lijden in de donkere vrieslucht. Of de kachel op laten staan. Een gaskachel. Snap je? Gaskachel. Vrieskou. Weinig wind. Slechte luchtcirculatie. Vandaag nog een mens. Vanavond en vannacht ook nog wel. Morgenvroeg een nummer in de statistieken.
Wat kan het leven toch fijne vooruitzichten bieden op een koude donderdagnacht.
|W|P|114780724529684614|W|P||W|P|wannes.deloore@gmail.com
De mannen hebben er hard aan gewerkt, het was een sfeervolle avond en iedereen was content. De meeste foto's rechtgetrokken qua licht en kleur, velen zijn goed gelukt, velen zijn onherroepelijk de vuilbak ingezwierd. Leve fotografie met voldoende schoon licht!
Een kleine bloemlezing uit de zeer ruime verzameling (178) foto's. Hopelijk kan ik er nog wat publiceren, maard at zal van de artiesten afhangen: zij zijn nog niet echt bekend met de Creative Commons en al denk ik... |W|P|114763828941551753|W|P|Evangelie van de Vetzak: een bloemlezing|W|P|wannes.deloore@gmail.com
VLNR: Wim Dufraing, Stijn Vrysen, Tommy Bruynen en Bert Dufraing.
Proficiat mannen! |W|P|114755248062269899|W|P|Het Evangelie van de Vetzak|W|P|wannes.deloore@gmail.com
Hij heeft er een uur op zijn trekzak gespeeld.
Zalig.
En nu naar de try-out van Het Gemene Best.
want zij spelen hun Evangeli van de Vetzak! |W|P|114754128169781673|W|P|Marino Punk|W|P|wannes.deloore@gmail.com |W|P|Schoon figuur! Al blijft het wel een rare combinatie, een punker met een trekzak...
wannesdeloore|W|P|is ook een fijn man.maar ja, raar en ook zeldzaam denk ik...
vanaf zo dadelijk een nog redelijk fijne zaterdag voor de boeg:
Tuinfeest in Flobecq (of Vloesberg zo je wil). Met zigeunermuziek en barbeque en al. Veel volk en mensen en plezier. En hopelijk ook wat zon en speelse wolkjes die elkander achterna zitten in het zwerk. Helaas zal mijn bezoek aldaar redelijk gedecimeerd worden wegens andere dingen.
Andere dingen, zijnde een try out van Het Gemene Best.
Het Gemene Best zijn vier jonge jongens die een toneeltje gemaakt hebben. Nu, het is veel meer dan "een toneeltje" en het zal ook beter worden dan wat ik verwacht. Hoop ik.
De mannen zijn namelijk al meer dan een jaar bezig met repeteren, schrijven en herschrijven van sketchkes en muziekskes en grollen. Dat ik er reeds vandaag (première volgende vrijdag) bij mag zijn komt enkel en alleen wegens de kritische stem in mezelf die het durft zeggen als't niet zo goed is. En dat zal ze wel doen ook!
Wees maar zeker dat er hier een recensie zal verschijnen van Het Evangelie van de Vetzak. Met foto's en al!
Kleir zow!
|W|P|114751306541894568|W|P||W|P|wannes.deloore@gmail.comVanavond nog naar een bijeenkomst van het KVIV geweest, de Koninklijke Vlaamse IngenieursVereniging. Het deeltje TI deed een presentatie van hoe we met Visual Studio kunnen testen.
Er kwam een meneer van Microsoft vertellen dat Visual Studio nu echt helemaal klaar was voor zowel het developpen als het testen van verse en minder verse software.
Daarna kwam er nog een man van Compuware zijn verhaal doen over allerlei add-ins die bij het vorige verhaal aansluiten en die zij hadden gemaakt.
Cool.
Maar ik ben niet echt wat je kan noemen een programmatorisch wonder.
Dingen uitleggen en beschrijven en nadenken zoveel je wil, maar de programmeerkelk laat ik met veel liefde aan anderen. KWestie van mezelf daar niet op te móéten storten.
Kwestie van mezelf daar niet op te moeten concentreren, zodat andere zaken net iets meer (doch veel te weinig) aandacht krijgen.
Nee programmeren heeft me nooit echt veel gezegd.
En toch.
Wat ik vandaag zag in de GUI-mode van Visual Studio heeft me blij gemaakt!
Er is misschien toch noeg ergens een waterkansje dat ik ook mee zal doen met de kleine jongens onder de grote jongens. Want ik heb al eens met een testautomatisatieprogramma gewerkt. In VBA (of hoe dat ook mag heten). En dit zag er ongeveer hetzelfde uit.
Ik hoopte een paar uur geleden dat het zoiets zou zijn als een website. Eerst maken in een gratis editor op het www, dan iets in elkaar flansen in Frontpage om uiteindelijk mijn debuut in DreamWeaver te maken. De volgende stap (kladblok por favor) is echter nog niet aan mij betseed. Een andere keer misschien.
|W|P|114738012463910449|W|P||W|P|wannes.deloore@gmail.comVandaag reed ik om iets voor vijf Antwerpen binnen.
Een normale drukte kwam op mij af, ik schoof netjes aan en zocht een parkeerbaar plaatsje voor mijn bolide.
Ik moest in de buurt van het Falconplein zijn waar, zoals steeds, alle wettelijke parkeerplaatsen reeds waren ingenomen door andere auto's. Dan maar naar het Brouwersvliet, schoot het door mijn hoofd. Langs de Sint Pietersvliet maar eens proberen. Verkeerd gedacht!
Alles afgezet, brandweerwagens die probeerden om elkaar zo kort mogelijk te kruisen, de VRT en de VTM die probeerden een zo schoon mogelijk beeld vast te krijgen van ik wist toen nog niet wat,... kortom: drukte!
Net begon het nieuws.
Dat een skinhead met extreem rechtse sympathiën zijn spaargeld had gebruikt om twee mensen dood te maken. Slik!
Daardoor was dan ook een heel gedeelte van die coté afgezet door de agenten van politie, was de tv er aanwezig en de brandweer had er ongetwijfeld ook iets mee te maken.
Ik voelde me gotverdomme bekocht door m'n eigen volk. Twee weken terug marcheer ik samen met 80.000 andere dommekloten mee in een stille mars. Samen met allochtonen, skinheads, punkers, motards, loodgieters, dokters, IT'ers, studenten en ander tuig. 80.000 mensen.
Want daarvoor waren we daar. Om te laten zien dat we mensen zijn die andere mensen het licht wél in de ogen gunnen. Dat we geen eikels zijn die elkaar voor het minste de kop inkoppen. Dat wij een beschaving rondom ons hebben waarvan vele wilden alleen maar kunnen dromen. Mochten ze kunnen dromen.
Dat dachten wij.
80.000 mensen die gotverdomme de zon nog maar eens uit hun gat hadden zien schijnen tijdens het afvegen van de stront tijdens het ochtendlijk schijten.
Allemaal samen zien we nu dat het allemaal een maat voor niets was. Velen van hen die er toen niet bij waren "omdat het allemaal toch niets uithaalt" kan ik nu alleen maar gelijk geven. Het heeft inderdaad niets uitgehaald.
We hebben ons laten vangen met een fabeltje. Na de Witte Mars zijn er toch ook nog kinderen ontvoerd, vermoord en verkracht? Waar was onze rationaliteit? Ons realisme van alle dag? Plots weg? Collectief geheugenverlies? Naïef en lomp ja, dat waren we. En ook wel omdat het toen schoon weer was.
Ik kan er niet bij dat een snotneus van 18 lentes zomaar een kind van vier en haar oppas kan doodschieten. Dat hij zomaar een dame durft verwonden. Als ze al dan niet ook nog sterft.
De klootzak had het geweer ook nog maar pas gekocht. 't Was dus eigenlijk een beginnersfoutje. Niet lang genoeg op de schietbaan geoefend zeker?
En morgen, morgen gebeurt zoiets weer. En anders wel volgende week.
Toen ik om half zeven een pitaatje ging halen bij de eerste de beste turk die ik passeerde, heb ik even een klapke gedaan. Dat het godgeklaagd is. En dat Antwerpen er niet veiliger op wordt. Dat ze al die skinheads maar eens moeten zoeken, nummeren en chippen. En dat we met z'n allen verdorie beter samen in de zon kunnen zitten. En dat klootzakken die dat verpesten maar op de bodem van de Schelde moeten gaan liggen.
Uit eigen beweging natuurlijk.
Want wij zijn anders.
Wij zijn gewoon dommekloten.
Wat WIm Helsen goed?
Heden Soep?
Zeer zeker!
En genieten...
Kamagurkistan live bij ons!
Het was goed, zeer goed.
Beter dan ik ooit had durven hopen.
Kama is vijftig, leve Kama!
Alle foto's? De collage brengt soelaas! |W|P|114729074333764870|W|P|Er komt een lesbienne bij de dokter...|W|P|wannes.deloore@gmail.comWegens het sinds kort verkregen van een Powerball en het regelmatig trainen van de armspieren met het kleinnood, voel ik mijn armen haast niet meer. Geweldig!
Eindelijk terug wat sport in't leven van een tester!
Sebiet nog eens wat lopen.
En dan kijken wat een 50mm f1.4 kost in België.
In Duitsland kost dat 349EUR (mit 16Prozent Mehrwertsteuer!)
Of 139EUR voor de 1.8...
Tweehonderd euro voor f0.4 "minder"....
|W|P|114728566502624327|W|P||W|P|wannes.deloore@gmail.com |W|P|Check eens cornevaniperen.nl, daar heb ik mijn 1.8 50mm indertijd nog minder betaald.Vandaag in ware cabrio stijl naar huis gegleden.
Twee ramen open, radio loeihard en dan Johnnygewijs de arm uit het raam en meekloppen op de beat.
In de file aankomen, glimlachen naar Jan en alleman (vooral naar Jan wegens stilstaan) en dan, op de tonen van Born Slippy eruit vliegen en een kwartier later aankomen in een zonovergoten Meer!
Bart van het verkeer: "het is gevaarlijk rijden in Gent wegens krachtige hagelbuien"
Gelachen dat ik heb!
In mijn spreekwoordelijke vuistje, wel te verstaan.
Nicodemus van Eskimokaka zei iets over een Nova 1 AW.
Blijkbaar staat de AW voor All Weather, want onderin zit er een regenhoesje. En verder is't niet té groot en kan er toch redelijk wat in.
Dat de Ardennen me mogen verwachten binnen drie weken!|W|P|114699565734608730|W|P||W|P|wannes.deloore@gmail.com
't Was met een speenvarken. Sofie het speenvarken.
En champignons en tomaatjes op de barbeque.
En Bollekes van De Koninck.
En fijn volk.
Plezant dat het was, aldaar in Mopertingen.
Want 't was jubilee. Een houten dan toch. Jep, vijf jaar geleden (en twee dagen) trouwden Seppe en karin in de echt. En ik was erbij. Als getuige!
Grote jongen die vreselijk veel vertrouwen krijgt van veel mensen. Uhu, ikke!
Nu, de twee kenden elkaar al een jaar of dertien en zijn dan uiteindelijk maar getrouwd. Wat precies de vonk heeft doen overspringen? Een stuk suikerbrood na een weekendje Ardennen... Dat het leven schoon is!
Ik was gisteren niet de enige die van fotograaf deed: ook het feestvarken zelf (niet Sofie) liep met een kodaksken rond.
Ik heb ook een aantal foto's met één van zijn lenzen mogen trekken: 85 f1.8. Smikkelen en smullen. Zoals Seppe gisteren wist te zeggen: "lyrisch onscherpe foto's kunt ge daar mee maken." 't Zal nog niet zijn.
Onze tante Karin (het derde feestvarken in de rij) is tegenwoordig echt verslaafd aan hoeden. 
Als ze kan zet ze een nieuw model op. Hoe groter hoe beter, hoe zotter hoe hoeder!
't Zal niet lang meer duren voor ik haar tante Fabiola noem...
Vandaag tuinfeest in Mopertingen. Far from Meer, dat wel.
Maar goed weer en al! Ze hebben de zon netjes laten opstaan voor vandaag, dus dat zit al beestig goed in elkaar. Van beetsig gesproken: 't is iets met een varken aan een spit dat dat daar gaat zijn. Nog nooit gegeten, maar ik kan me er wel wat bij voorstellen: Asterix en Obelix en die laatste prentje met Assurancetourix vastgebonden en gekneveld en tafels vol van het vet druipende evers. Heerlijk!
Ter ere van wat? Van een houten huwelijk. 5 jaar geleden trouwden Karin en Seppe in de echt en sindsdien zijn er ook nog eens twee kinderkens bijgekomen (Anna en marie). En als feestjesgevers doen ze hun naam wederom alle eer aan. Ik denk dat zowat iedereen is uitgenodigd die we kennen (en vooral: die zij kennen) en ook ik dus.
Dadelijk de Ford Feest (vuile Ford Feest) starten en knallen maar: 133km. Met een tussenstop in Antwerpen om een fototas te passen. Want dat het nodig is. Denk ik.
|W|P|114690682979319713|W|P||W|P|wannes.deloore@gmail.comWij hopen.
Met z'n drieeën.
Bidden en smeken.
Op onze blote kniëen voor de ImmoGod.
Want we moeten ons droomhuizeken echt waar te pakken zien te krijgen!
Groot, licht, groot, netjes, groot en niet te duur...
Had ik al aangehaald dat het nogal ruim is?
De Living
De eerste helft van de keuken
Een slaapkamer
Nog één
En om af te sluiten: Den Hof!
How baas!
Echt een hofke uit duizend: geen gazon om af te doen, geen planten om te snoeien, maar wél plaats om te BBQ'en!
Wanneer er een feestje is?
Ergens als de zon schijnt en de pintjes fris zijn!
|W|P|114676613177330356|W|P||W|P|wannes.deloore@gmail.com
Stijn|W|P|Ik zal alvast duimen dat jullie het krijgen!Heerlijk!
Zon!
Terras!
Buiten eten!
Zomer!
En morgen: picknick met de kindjes van't werk!
Mijn frigoboxken (met ellentrik voor in de voiture) staat al heerlijk te snorren...
Summer's hot, summer's cool!
|W|P|114676281736578972|W|P||W|P|wannes.deloore@gmail.comNu ik bijna een jaar opgezadeld zit met een tweedehandse D70 (nog steeds heerlijk gerief!), wordt het tijd dat ik er eens een "zakske" voor koop.
We gaan binnenkort (drie weken of iets) een weekendje kamperen in de Ardeense bossen en dan, dan moet het ding ook mee. Maar België kennende, zal een plensbui ons ook dan niet gespaard blijven.
Daarom ben ik dus op zoek naar een deftig "zakske" dat dan ook maar meteen waterdicht of benaderend waterdicht is. En dat praktischer is dan een rugzak (want die heb ik dan al om). Een "holster" lijkt me ruim OK. Eventueel met zo'n belachelijke doch noodzakelijke all wheater cap.
Iemand experiences met zo'n holster?
Want ik kan me voorstellen dat het voor de rest van de wereld wel heel duidelijk is waarmee je op dat moment rondloopt: een superslimkodakske van dun Aldi zal't wel ni zijn zekers?!
|W|P|Ik gebruik deze Lowepro: http://www.fotokonijnenberg.nl/product_details.php?id_product=5097Onderin zit een 'regenfrakske' ingeval regenbui en aanverwanten nattigheden.
Eén dag na de ophokplicht en ik heb het al weer vlaggen: zoveel kiekens op de weg!
|W|P|114659442098273616|W|P||W|P|wannes.deloore@gmail.com
Vandaag familiefeestje.
Niet zomaar een familiefeest: Staf Vos werd gevierd! De brave man wordt morgen 85 jaar!
Reden voor een feest me dunkt!
(geen foto's wegens geheel en al geen goesting mijnentwege)
De situatie van dit familiefeest is niet wat men als eenvoudig zou kunnen bestempelen.
Vooral de familiesamenstelling dan.
Maar laat ik u dat vooral niet onthouden!
Er waren eens twee families.
Familie Vos en familie De Loore.
Schoon, doch zonder volledig stamhoofdskoppel: de familie Vos had haar Moeder-Overste reeds ten hemel gebeden, de familie De Loore stelde het sinds (helaas) vele jaren (twintig als ik me niet vergis) zonder Oer-Vader.
De CEO's van beide gezinnen (tot kleinkinderen toe!) hadden het aangename geluk dat ze elkaar al vele jaren kenden. Pret en verdriet: ze hadden het al samen gedeeld.
Op een schone dag ergens in een klein verleden, vonden Zefa Raeymaekers - De Loore en Staf Vos elkaar in een kerk in het Antwerpse. Twee schone ringen van goud en witgoud verbonden hen in de echt! Een groots feest dat een begin was van een nieuw samengesteld gezin!
En wat voor een gezin. Zang en dans en woorden en speeches en fotografia: al te gaar vandaag.
Gezellig, zo'n feest voor een aangetrouwde opa. Met langs mijn zijde drie van mijn halfbroers, mijn Chinese adoptiezus, mijn stiefmoeder, mijn vader, mijn nonkels en tantes en een heleboel Vossen van wie ik slechts enkelen van naam ken!
Heerlijk!
|W|P|114651588488055138|W|P||W|P|wannes.deloore@gmail.comJeroen ziet het allemaal niet meer zitten. Een leven zonder partner is niet hèt Mekka van geluk. Een goede job, veel vrienden, goedgevulde vrijetijdsbesteding, een gezellige relatie, een eigen huis en veel geld én tijd om dat geld uit te geven: dàt is het ideale!
Nah. Ook dat heeft zijn scherpe kantjes.
- een goede job in het Leuvense: dagelijks 200km's in een gemiddelde tijdspanne van 3u (met uitschieters van een uur of vier à vijf)
- dezelfde fijne job die met reistijd iets van een 12 à 13 uur van de schamele dagelijkse vierentwintig afsnoept.
- veel vrienden uit verschillende hoeken van het land, uit verschillende categoriëen. Deze vrienden willen allemaal wel eens gaan eten, iets gaan drinken, samen eens goed lachen en zeveren.
schoon zenne, maar de laatste twee maanden heb ik zo ongeveer gemiddeld twee keer per week op restaurant gezeten, een dag of drie enkele uren in een rokerige (doch gezellige) kroeg doorgebracht en een avondje of twee ergens bij iemand thuis. - goedgevulde vrijetijdsbesteding: Chiro vreet elke week minstens tien uur van mijn beperkte "vrije tijd". Soms is dat zelfs nog een pak meer (feestweekenden, kampvoorbereidingsweekend).
Dan hebben we ook nog de voetbal met zijn wekelijks karater ten zaterdagnamiddag. Met een zeer belangrijke "derde helft" natuurlijk (die ik dit seizoen helaas meermaals heb moeten laten vallen).
Ook het webloggen en vooral het lezen van die krengen is een avondlijke bezigheid (staat weblogs lezen nu al gelijk aan boeken lezen?!) waar ik me ook stevig in kan verlaten. In dat laatste zou ik zelfs nog wat meer tijd willen steken (met een echt weblogsysteem voor mezelf en niet zo'n wannabee-blogspot ding). - een gezellige relatie: dit is wel iets cools. Maar net als coke: super tricky! Je kan je handen (laten we het proper houden) er serieus aan verbranden. Want stel dat alle bovengenoemde puntjes ook opgaan voor de andere kant van de relatie. Qua urenbesteding dan, de inhoud is vrijelijk te kiezen.
Dan concentreert de relatie zich dus op enkele uren van de dag (of van de week/weekend, mits niet geheel en al samenwonend zijnde). Een concentratie die enkel mogelijk is dankzij goed plannen en agendamatige afstemming. Niet zo evident voor iemand (laat staan twee iemenden) die lak hebben aan agenda. Of, zoals ikzelve, agendadeling. Ik zal niet gemakkelijk mijn agenda overschrijven (jawel, papieren agendas' por favor) op een voor iedereen zichtbaar medium. En zo ook voor de wederhelft van mijn relatie.
De Madame in kwestie heeft het bovendien zo enorm druk met eindwerken, eindjury's en het eidne der tijden, dat ik er maar al te vaak naast kom te staan.
Ook wel (eerlijk is eerlijk) door mijn overvolle "vrije tijd". - een eigen huis: binnenkort een appartement huren in de schone binnenstad. Met twee medebewoners. Twee mannen. Drie mannen onder één dak dus.
Nee, niet met de Madame (die er wel menig uur zal slijten, onthou mijn woorden!) maar met "maten". KWestie van de Madame rustig naar school en desgevallend het buitenland te laten gaan. - veel geld én de tijd om dat geld uit te geven: Sinds ik in november2005 van de studerende tot de werkende klasse ben bevorderd (what's in a name) kan ik mezelf wel tot de geldbezitters rekenen. Geen miljonair, maar ook geen landloper. Er is dus wel degelijk geld om uit tegeven. In vergelijking met mijn studententijd zelfs énorm véél geld.
Tijd is echter iets anders. Vele restaurant en cafébezoeken zorgden tot nog toe een zeer groffe hap uit het budget en ook de "derde helft" stond wekelijks garant voor een financiële aderlating. Af en toe eens een weekendje weg (en dus per definitie op hotel) kon ook rekenen op een dikke duit in het spreekwoordelijke zakje.
Klinkt redelijk positief me dunkt: economie én de HoReCa worden mede rechtgehouden door mezelf. Maar is de "vrije tijd" die daar gespendeerd wordt wel zo kwaliteitsvol? Wordt die tijd wel evenredig verdeeld? Wordt er met andere woorden een deftige verhouding gezocht tussen relatie, vrienden en hobby? Ik denk van niet. Want als ik alles een gewicht van belangrijkheid zou meegeven, zou ik tot andere verhoudingen komen. Dan zou mijn "vrije tijd" er geheel en al anders uit komen te zien.
Mijn insziens is een degelijke planning (calendar matching) een stap in de goede richting. Misschien. Want dan komt er nog een factor van afstand en reisduur bij. En van kosten. En van "emotionele druk".
Versta me niet verkeerd: ik bén gelukkig in hoe mijn situatie nu is. Maar dat sluit niet uit dat er verdorie nog veel verbeterd kan worden. En met veel bedoel ik écht véél.
Dus Jeroen: bezint eer ge begint, doch met mate...
|W|P|Correctie, ik zag het allemaal niet meer zitten tot ik het effe van me af had kunnen schrijven. En nu ik jouw post lees... :-)