Zaterdagochtend in een voiture tussen de Westmalse velden. Wagen volgeladen, iedereen de blinddoek om en Wannes op de passagierszetel. 50, 60, 90, 130 kilometer per uur. Razen en dreunen over zandwegels die daar eigenlijk niet toe aanzetten.
EN ondertussen een plaat in de platenspeler. Iets droefgeestig, met luide stem gezongen. Rauw ook. En dat ik niet weet hoe het ding heet, alleen dat er "fiftheen feet of great white snow" in voor komt. En dat het eigenlijk over cocaïne gaat. En dat ik die plaat echt wel graag wil. Iemand?
|W|P|114116164772276910|W|P||W|P|wannes.deloore@gmail.com
wannesdeloore|W|P|woehoew!Thx dude!
Van de week cdke zoeken, volgende week kopen!
Zalige schijf anyway!
wannesdeloore|W|P|'t Is trouwens "pure white snow" zo blijkt uit de songtekst...Album heet "no more shall we part" snorde ik even vrolijk op...
Sinds een hele tijd gebruik ik Powerblog voor mijn weblog.
Gemakkelijk en al. Gemakkelijker dan via blogger dot com in ieder geval.
Via Blogjet heb ik ook een paar keer geprobeerd, maar dat deed toch niet echt (lees: echt niet) wat ik wilde. Wat ik op dat moment precies wou, weet ik al niet meer, maar dàt deed Blogjet in ieder geval niet. Net als Qumana trouwens, dat ik na een paar keer heb weggegooid. Het werd nochtans hoog aangeschreven.
En toch: vorige donderdag gaf het plots een fucking Java.lang.NullPointerException. Zomaar. Niet meer aangelogd geraken. Ik had nochtans een paar schoon dinges gezegd. En dat em dat nog nooit eerder had gedaan. Ik werd er zowaar slecht gezind van. Van't weekend geen momentje tijd gehad wegens te druk, maar vandaag mezelf er nog eens achter gezet.
Nieuwe installatie die vanzelf aanbood om dan toch maar een beetje te repairen: intelligente schoftware zowaar! Echt, alle ellende van donderdag was goedgemaakt. Zeker toen het ding nog bleek te werken ook.
Yummie!
En toch. Toch moet ik mezelf eens een deftig weblog laten aanmeten. Met een eigen dashboard en al. Wannes.deloore.be/blog. Van mij. Iemand tijd en goesting?
|W|P|114106846931262253|W|P||W|P|wannes.deloore@gmail.comMe myself and I
Lenzen
Oude bril
The new me!
Maar dat dat kost!
Dju toch...
|W|P|Zulk een vaderliefde... dat je zoveel mogelijk op hem lijken wilt, ook door middel van een gelijke bril... maar ze staat je welHeel bijzonder, heel gewoon
gewoon heel bijzonder.
Zo is Jo.
En zo zal het voor altijd zijn.
Snik.
Kleine zusje bergen we 's avonds netjes op...
Vanavond had ik een panelgesprek.
Zo stond het in elk geval in mijn agenda.
De mensen van Fieldforce moesten me echt hebben.
En dat ik onmisbaar was en alles.
Eerst belden ze donderdagvoormiddag. Of ik even tijd had.
Na twee minuten wilden ze me voor een panelgesprek *slash* groepsdiscussie.
Geen enkel probleem voor mij, ik doe zo'n dingen nu eenmaal graag.
En dat ik er geld voor kreeg was mooi meegenomen.
Vrijdag belden ze nog even ter bevestiging en om te zeggen dat ze een e-mail gingen sturen.
Zaterdagmiddag belden ze om te vragen of ik hun e-mail al had gekregen en of ik er alstublieft op wou reageren. Wat ik al lang gedaan had, maar dat hadden ze blijkbaar niet echt gemerkt...
Zondag is zelfs voor de mensen van Fieldforce rustdag zo bleek.
Vanavond dan naar de Bisschoppenhoflaan getrokken.
Geen sinecure, zo bleek.
Elke invalsweg naar Antwerpen zat dicht, de Bisschoppenhoflaan is zwaar onderverlicht en ik kende mijn weg er hoegenaamd niet. Ondanks de vele uren die ik er gesleten heb in de aanloop naar mijn rijbewijs.
Ik werd om 18.30u verwacht, maar kwam om 19:10u toe. Gelukkig heb ik de fijne gewoonte om even te laten weten als ik later kom. Wat ik zo ook deze keer deed om 18:04u. Zeer flink, me dunkt.
Toen ik echter toe kwam, wist een vriendelijke man me te vertellen dat dat gesprek "al kweenie oelaank on de gaank is". Euhm ja, wat te verwachten was, maar dat ik toch nog graag zou meedoen. Ik doe zo'n dingen nu eenmaal graag.
Twintig euro later stond Wannes op straat. Zonder panelgesprek.
"Maar dat ik die twintig euro dan toch had."
Sorry, maar ik werk niet voor het geld. Ik krijg geld omdat ik werk. Niet andersom. Ik werk omdat ik iets wil leren, omdat ik dingen wil verweznlijken, omdat ik me er goed bij voel. Noem het idealistisch, ik vind het best.
Als je werkt, krijg je geld. *punt*
Want als ik het echt voor het geld deed, had ik wel tot acht uur doorgewerkt, wat overuren laten tellen en dan had ik lichtjes meer gekregen dan 20 euro. Mooi niet dus, Fieldforce.
|W|P|114046575379027718|W|P||W|P|wannes.deloore@gmail.comZaterdag glasdag.
Om te kopen, te proberen, te dingesen met allerlei modellen geslepen glas.
Lenzen (om te proberen) en een bril (om te passen en mits goedbevonden door velerlei meningen) om te kopen.
Dadelijk dus richting "stad Hoogstraten". Ja hoor, u hoort die misselijkmakende ondertoon juist in "stad". Want Hoogstraten is eigenlijk slechts een straat (wie vijftig meter afwijkt van de boulevard moet botten aandoen om door de stront te ploeteren) met wat grote gebouwen. Zoals daar zijn: de kerk (hoogste bakstenen toren én houtwerk uit de molen van één van mijn voorvaderen!!!) en een administratiefcentrum.
Nee, Hoogstraten is de naam stad niet echt waardig me dunkt. Ze hebben zelfs niet eens een Mc Donalds...
Geef mij dan maar Meer! Vijf straten! Een Mc Donalds! En nog één! Ja, wij zijn goed bezig. Want zoals we wel eens plachten te zeggen over de geografische verschijning van ons boerengat:
Eerst passeert ge langs een parkeerterrein van een kilometer of 12 (Hoogstraten, Minderhout, Wortel, Meerle, Loenhout) en dan staat ge plots in Meer.
Hoe ge dan weet dat ge der zijt? Als gij met verstomming geslagen alles in ogenschouw wilt nemen. Dan zijt gij aangekomen in de schoonste parel der Noorderkempen.
Gaat gij dan nog verder en passert gij Meer, dan komt gij in het Niemandsland. Daar waar de beschaving stopt en de E19 overgaat in een kerkwegel. Daar vindt gij Nederland.
Maar daarvoor bevindt Meer zich dus.
Weest welgekomen!
Jaja. Hoezo chauvnistisch?
|W|P|114025268077996348|W|P||W|P|wannes.deloore@gmail.comMeestal, net na alle feestdagen (kerst, nieuwjaar, verjaardag, Sinterklaas), krijg ik invallen en ideeën voor kadootjes. Of dingetjes die ik eigenlijk nog wel graag wil. Of dingen die in mijn leventje nog weleens durven ontbreken.
Of ik die dingen nodig heb? Neu, ik heb nu al geen tijd om met al mijn speelgoed te spelen.
Maar toch. Een lijstje in de rapte.
- Een monopod.
Zo'n statief voor mijn kodak, maar dan met maar één poot. Ik heb een tripod (drie poten dus) maar dat is oerdegelijk en dus ook zwaar. Degene die die regel ooit heeft bedacht stevig = loodzwaar) "Go to hell and die laughing!".
Die tripod is eigenlijk moeilijk mee te sleuren naar overal. En al. - Harde schijven.
Externe harde schijven. Twee.
Eentje voor mijn muziekcollectie (45GB) die ik niet wil kwijtspelen edoch graag wil uitbreiden (en de huidige 60GB volstaan niet zo heel lang meer, schat ik).
En eentje voor foto's. Want die dingen vreten ruimte als kleuters boterhammen met choco. En dat ik denk met één fotoschijf toe te komen, lijkt ijdele hoop als ik Bruno zo lees... - Een lenske klein en fijn.
Iets dat op m'n gerief past (Nikor, Sigma,...) en dat goed is. En betaalbaar. En als ik op top-foto eens rondkijk, moet ik bekennen dat er, ondanks mijn astronomische inkomen, weinig binnen mijn prijsklasse valt. Hoewel een Nikor 50/f1.8 nog net kan. EN zelfs die 1.4 is doenbaar. Maar toch, lenzen, het is een duur gerief. - Een appartement.
Maar da's om te huren. Dus eigenlijk telt dat niet. - Een GPS.
Hoewel ik (nog steeds) blijf beweren dat dat iets voor janetten is, heb ik mezelf toch al een paar keer de vraag gesteld of het niet gemakkelijk zou zijn. Soms. Als de ring (Antwerpen, Brussel,... you name it) dicht zit. Want vanuit Leuven binnendoor is toch al gauw een uur of twee. Bweikes. - Kampeergerief.
Om te gaan kamperen dus. Slaapzak, opblaasmatteke, bodybag (of tentslaapzak),... Want kamperen doen we te weinig en nu de temperaturen dalen... Dat het verdorie weer kriebelt! - Opbergzak voor de D70.
Want kamperen is wel fijn, maar zonder overal foto's van te nemen wordt het toch al gauw saai. En is het geen zonde om een volbloed te hebben en er niet mee te rijden? Aangezien het in ons Belgenlandje nogal vochtig kan zijn, moet die kodak natuurlijk ook in een deftige zak gestoken kunnen worden. Waterproof. - Fotoboek.
Want is het geen zonde om een volbloed te hebben en geen paard te kunnen rijden?
Voorlopig is dat alles. Denk ik.
Als er iemand les wil geven over digitale fotografie: be my guest!
Maar nu even niet wegens moe, geen tijd en druk met Chiro
wannesdeloore|W|P|HoiHoi!Naar de standaard morgen! (of zaterdag...)
|W|P|Met zo'n GPS kan je dan gelijk ook aan het geocachen slagen. wannesdeloore|W|P|Uhu, met sommige moddelekes kan dat inderdaad. Maar voor veel van die prullen heb je nog een auto nodig en al... Maar kom, verre toekomstmuziek kan ook schoon klinken eh! |W|P|Trekt dat boek "De wereld van de digitale fotografie" op wat?Een gewone basiscursus fotografie en basis fotobewerking is niet makkelijk te vinden. Ofwel te simplistisch (hoe zet ik mijn toestel aan) ofwel te direct voor me (genre "De USM ( unsharpmask ) in mijn geval smartsharpen in PS CS2 en eventuele finetuning gebeurd dus in PS")
En morgen: eten met de SPRA'ers van weleer. De brave menskens zijn een beetje aan het veranderen van organisatiestructuur (er wordt me dunkt eindelijk eens werk(!) gemaakt van organisatie aldaar. Want dat hele winkelcentramanagement: louche VZW's daar horen ze bij!
Maar dus morgen feesteken klein met hen. Drie redenen. Of vier, zo je wil.
Inge (Marstboomken) verjaart, Idriss (Kandil) gaat op zoek naar een nieuwe professionele uitdaging (ik weet nog wel wat, gnagnagna), Wannes is nog eens in't stad.
Drie dus. Of ja, "zomaar" kan ook nog wel natuurlijk.
En dat van "Wannes nog eens in't stad" klopt ook maar half: om de paar dagen breng ik er wel een tijdje door, daar in de hoofdstad van Vlaanderen. Al is het maar om wat van Valentijnsevrijerij te doen.
Binnen dit en een tijdje wil ik er trouwens weer wonen. In een echt appartement. Met een "huisgenoot".
Een huisgenoot? "Gij hè't toch een lief?!"
Ik heb inderdaad een lief. Een lief dat nog wil studeren, een lief dat volgend jaar naar het uitenland wil en een lief dat schrik heeft om met mij te *moeten* samenleven. Want dat ik toch een moeilijk en asociaal ventje ben. En dat ik mij alleen maar goed voel achter een pc. En daar is hoegenaamd niets van aan.
Ik hou er ook van om op café te gaan. Met andere mensen. Vrienden. En vreemden. En ons dan samen een stuk in onze frak dan wel voeten te drinken. Samen. Da's toch niet asociaal?
Doorde week ja, dan zit ik altijd achter de pc. Van 's ochtends zeven tot 's avonds te negen (of later als ik niet moe ben).
Ach, met hangende pootjes zeg ik u!
|W|P|114003298519240060|W|P||W|P|wannes.deloore@gmail.comSporten is gezond. Daar ben ik volledig mee eens.
Maar dat ook lopen dan een sport is kan er bij mij moeilijk in.
Drie kwartier mezelf afgepeigerd met een loopmaat, drie kwartier pijn gehad aan mijn verrokken hamstrings (links, van op de voetbal of wat dacht u) maar wel drie kwartier bijgebabbeled over de afgelopen week.
Al bij al nogal pliezant dus.
Maandag kwam en ging, verrassend snel, voorbij.
Zeker na een weekend als het vorige (met een bras-en nachtbraakpartij van jewelste!) is het niet zo evident om op een deftige manier door de werkdag te kruipen. Ik vreesde even voor het nefaste effect van aangename warmte, een rustig zoemende harde schijf en een zachte stoel. Maar die vrees tot indutten was helemaal voorbarig: flink gewerkt, wat domme (en minder domme) vragen gesteld, drie problemen opgelost en een paar uur avondcursus meegepikt.
Avondcursus en al: tweemaal per maand zou dat eigenlijk wel mogen. Met interessante en uiteenlopende dingen. Want zoals ik géén autodidact ben, heb ik echt wel iemand nodig die me de dingen uitlegt.
Muchos bewondering voor hen die op hunnen alleen een cursuske php, mysql en java erdoor krijgen. Of mensen die zich helemaal alleen met een boek en een gitaar omscholen tot dé vernieuwende lichting muzikanten. Knap.
Ik dus niet. Behalve liefdesdichten, dat kan ik als geen ander. Van pure liefde tot platonische zaken over een waaier van licht erotische dan wel harde porno bevattende schrijfselen. Als het gemaakt kan worden van letters, maak ik het. Privé. Of voor intieme kring.
En morgen: V-A-L-E-N-T-I-J-N, mét gedicht en al.
|W|P|113986484340085371|W|P||W|P|wannes.deloore@gmail.comHet was eigenlijk meer een gigantisch grote stap in de wereldstàd.
Met de Heldenploeg van de Mussenakker.
Eerst verzamelen aan de gedempte Zuiderdokken in een cafeeke (Pig’s Corner, want wat is er nu toepasselijker dan de zwijnenhoek?!) dan een streepken eten in ‘t karveel en vervolgens van pintelierenboer gaan doen in ’t Heilig Huizeken, ’t Klooster (1 aankondigingsblad met twee –dt fouten, vakkundig verbeterd door mezelf…), Café Beveren om uiteindelijk te eindigen in het hoge Antwerpse Noorden.
In het Schipperskwartier was inderdaad het pleksken waar we met z’n allen eigenlijk voor gekomen waren: café ’t Keteltje. Persoonlijk was ik er nog nooit geweest, maar ik had wel gigantisch veel straffe verhalen van daar gehoord. Dames van lichte (sommige zelfs zonder) zeden die bijna en plein public de broek naar beneden sleuren om vervolgens….
Niets van aan dus.
Misschien lag het aan het late (vroege) uur (rond de ochtendklok van vijven) of wel was het gewoon pech. Ofwel waren al de deernes aan het werk. Which is perfectly possible.
Geen gezellige keet, bomen van negers (wel fijne gasten, maar geen gasten om boel tegen te zoeken) en bier uit flessen.
Tja, jammer maar helaas, was de aflsuiter niet zó geslaagd.
De rest daarentegen: very nice dudes!
(vanochtend ingeslapen met het fantastische Apocalyps Dudes van Turbonegro. Heerlijk)
Korte samenvatting van de nacht: How jom!
GOTVERDOEME!
(ja, met T, ge moet tegenwoordig schijnt opletten met wat ge publiceert)
En ja ja, GOTVERDOEME!
Het verdorie niet eerlijk!
Iedereen mag (of wil) meedoen en ikke weeral ni.
Dat het niet eerlijk is en dat de grote mensen altijd meer gelijk krijgen en dat alle privileges altijd voor dezelfde nest zijn en dat ik daar ook wil bijhoren.
Kijk, toen ik bij Cindy het volgende las, was mijn aandacht dadelijk een beetje groter. Een mailtje was snel geschreven en de reply liet slechts enkele dagen op zich wachten.
Dat ze het gingen bekijken met de klant en alles.
Ik vol verwachting, stilletjes al vanalles klaargezet voor de rest van de week (drafts, fototoestel op statief, inleidingen, titels,...). Klaar om te testen. Geen softwaren zoals elke dag, maar echte dingen. Producten van vlees en bloed als het ware. Gerief dat ook echt kapot kan (Softwarecrashes en bluescreens is niet écht kapot: dat is als een crashtestdummy testen met een auto en dan bij een gebroken zijspiegel zeggen dat de dummy niet crashtestvolledig is en al. Hierbij is het telkens (de pc dan wel de voiture) het testmiddel, niet het te testen product).
Test it 'till it's broke. To make something "fool"proof you should be the fool.
Jep, en Dominiek en Smetty mogen dat wel. En die krijgen een ongetwijfeld gigantisch pakket aan Fantaspul om te drinken, te koken, te fotograferen, te proberen en vooral: te beschrijven.
Want dat is de bedoeling van die marketeers van Ogilvy. Dat de "gemiddelde en onafhankelijk" Jan-met-de-pet zijn zeg doet over het product in kwestie. Mond aan mond reclame, maar dan blog aan blog.
En dat dat werkt, het zal nog niet.
Mensen met websites waar dagelijks iets van een honderd-en-tig mensen langskomen (al dan niet via RSS et al) geven nogal snel iets verder. Aan mensen met min of meer een zelfde interesse. Een beetje als een jeugdhuis waar veel verschillende mensen komen met veel verschillende meningen en nog verschillender interesses. Dé plaats waar ook meteen ruimte wordt gelaten voor discussie (comments, ...) en van waar alles gemakkelijk verder gaat: links, trackback,...
En dat ik daar niet aan mag deelnemen is jammer. Het is geen ramp van niveau 911, maar toch minstens even lasterlijk als Deense cartoons (wat meteen het laatste is dat ik daarover zeg. En ook het eerste). Een volgende keer hopelijk meer geluk. En dat ik Anja nog eens zal moeten bellen. 't Arme kind zal niet weten wat haar overkomt als ze mijn stem hoort... "nananananaah" (Nonkel van Grauwel)
Manmanman. Dan denkt een mens dat het ventjes wat rustiger wordt.
Na een quiz van jewelste en al.
Maar neen!
Vergadering voor een weekendje binnen drie weken!
En het weekend daarna: vaneir vanda!
Zaterdag (heel het weekend eigenlijk) van quizken gedaan.
Dorpsquiz. Vorig jaar gewonnen, een jaar lang afgezien om het ding te organiseren en zaterdag was het dan eindelijk zo ver.
Wel veel te moeilijk, zo bleek achteraf, desalnietemin was het zeer plezant. Voor onszelf vooral erna (voor en tijdens: stress bij mezelf!) maar voor de deelnemers was het ook tijdens de quiz gigantisch overheerlijk. Voor de meesten dan toch. Er zijn natuurlijk altijd mensen die denken dat ze alles beter kunnen (maar het nog nooit gedaan hebben wegens te lui, te dom of een combinatie van beiden) en die dus commentaar, kritiek en protest leverden bij alles wat er gedaan of gezegd werd. Vooral tijdens de pauze en vlak na de quiz.
En na ettelijke (goed opgebrachte en waarvoor dus een oprechte dank) goudgele pilsjes (gist mout en gerst!).
Want als de drank is in de man, denkt 'em dat em alles kan!
Vandaag echter ook een mail gekregen van een ontevreden deelnemer (m/v). De persoon in kwestie is géén deel van een Chirominded ouderpaar, laat staan dat er enige band bestaat tussen het individu en ons als organisatie. En gelukkig maar.
Als mijn kinderen nog kind zouden zijn gingen ze naar de KLJ. Wat ik gisteteren gezien heb op QUIZ lijdt aan grootheidswaanzin. Het respect voor de ouders van chirokinderen was onder het zeropunt. Het genoegdoening van presentatoren was belachelijk IKWEET HET WEL EN U LEKKER NIET druipte er van af.Het kleineren van de ouders van de chirokinderen was hun doel. Als dat de bedoeling was bent u in uw opzet geslaagd. De leiding konden niet genoeg benadrukken dat ze wel de elite van MEIR waren en daarom mijn dank voor jullie. Bedankt chiro voor een avondje pesten van de Meerse bevolking.Als jullie nog eens de leiding hebben over nog zo een avond kom ik zeker niet, BEDANKT voor een verloren zaterdagavond.
De eerste keer dat ik het las, kookte mijn bloed zowat. Na rustig tot tien geteld te hebben, heb ik er het mijne van gedacht en bedacht dat ik het zaterdag wel leuk vond. Net als de 150 andere mensen in de zaal.
En als wij betweterig overkwamen: sorry, niet onze bedoeling, maar wij zijn vorig jaar niet voor niets gewonnen eh. En nee, mochten we volgend jaar winnen, we zullen hem niet organiseren. We geven hem dan aan de Chiromeisjes. Kunnen zij er ook eens van proeven (hoewel ze er dit jaar dicht bij waren: vierde plaats,dus moeilijk kon het niet geweest zijn) Dames, nogmaals proficiat!
Yeah right...Fast, athletic and flirtatious. Exactly me!
You are The Flash
| Fast, athletic and flirtatious. |
|W|P|113934404756111793|W|P||W|P|wannes.deloore@gmail.com
Bijna klaar voor de quiz.
Morgen nog klaar zetten, verder afspreken en dan de nacht in met alle kindjes van het dorp. Oude kindjes, jonge kindjes, maar allemaal kindjes als het op quizen aankomt: afkijken, loeren en spieken!
Gelukkig zijn stropers de beste boswachters en organiseren die stropers dit jaar de quiz!
Hehe...