Als een echte quiztenbiebel begin ik me nu te wentelen in het draaiboek van onze dorpsquiz.
Vorig jaar (zelfde tijd, maar dan met veel meer zelfvertrouwen) wonnen we dat ding. Niet geheel onlogisch, als je bedenkt dat het kruim van de Meerse intellectuelen er verzameld zat aan één tafel: die van de ChiroJongens.
Natuurlijk wilden we niet winnen. Ah nee, want dan moet je dat ding organiseren.
Maar dan komen de twee laatse ronden. Je staat met vijf punten los. Je weet dat je kàn winnen met een beetje extra moeite. Je ziet de finish al, je hoort alleen de vragen nog door de roes (komende euforie, reeds sterk aanwezige waas van Primus Haachtse Pils) en je ruikt de overwinning. Samen met twee teamgenoten stonden we vooraan. Moeilijke ronde, die laatste. Details weet niemand nog. En toen was er een puntentelling, een wild gissen van wie en wat en vooral hoeveel.
Dat we voor de ChiroMeisjes zouden eindigen stond als een paal boven ons theewater. Vrouwen zijn nu eenmaal beter in vrouwendingen. Kuisen en al.
En dan komt de puntenlezer voor de laatste maal naar voren. "Op de veertiende plaats...de ChiroMeisjes..."
Een beleefd en geheel van medeleven gespaard applaus zwelt aan. Het blijft doorgaan tot aan plaats drie.
Alles wordt stil, iedereen zwijgt als een rat in een porseleinwinkel. Je kan de muizen op de zolder van de zaal horen ritselen als de puntenvoorlezer vertelt wie er derde eindigt. En dan, bij de eerste letter van de tweede, barst er een oorverdovend gejuich uit aan onze tafel. "..Op de tweede plaats de ... PoepieBoys..."
Wij dus gewonnen, feestgevierd tot tegen het ochtendgloren en de week erna de schade pas echt beseft...
WIj hebben gewonnen, wij moeten het ding dus organiseren. Je mag ook weigeren, maar da's voor wussies. Waren we maar wussies, bedenk ik weleens...
Maar dus. Zaterdag is het van dat. Om 19u stipt. Honderdenéén vragen, praktische proeven en veel plezier: dat zal het zijn. Het einde komt in zicht, de laatste voorbereidingen worden getroffen. En nu, net nu, steken allerlei praktische zaken de kop op.
Het podium. De antwoordbladen. Drank van bij de brouwer. De zaal. En de inrichting ervan. En nog vanalles.
Waren we soms maar eens wussies... (maar gelukkig zijn we dat niet!)
|W|P|113873778880421349|W|P||W|P|wannes.deloore@gmail.comGraaf jezelf ook eens een hol!
Recht naar beneden, wel te verstaan.
Ik kom hier uit:
Jep, links onder. Ten westen van Nieuw Zeeland.
[via]
Dan Brown. Een half jaar geleden had ik nog niets van hem gelezen, nu reeds twee boekskens. Juvenalis Dilema en Bernini. In een periode van drie maanden dan nog. Voor iemand als ik die gemiddeld slechts twee boeken per jaar leest, is dat een persoonlijke overwinning.
Want daarnaast heb ik het afgelopen jaar ook de Hitchhiker's Guide To the Galaxy gelezen (in het engels jawel!)en een redelijk (doch eindig) aantal weblogs. Want zijn dat eigenlijk ook geen boeken?
Als we nu eens alles eens bundelen in een "active PDF" 'ken, met links en foto's en dingen. Kan weleens iets schoons worden. Natuurlijk zijn weblogs meestal nogal actualiteitsgericht. Ook veelal ruim persoonlijk opgezet. Maar toch.
Er broedt iets onder mijn schedel en het knispert. Hoe het echt verwezenlijkt zal worden weet niemand. Maar dat het niet alleen zal kunnen staat al vast. Vooral op technisch vlak dan. U leest het goed: met twee webgerelateerde linkervoorklauwen kan ik niets deftig (afgezien van blogger) opzetten qua weblog.
Geen erg natuurlijk: techneuten en amateurs genoeg die ik kan overhalen. Maar eerst het plan verder bedenken en uitwerken. Tipje van de sluier? Nee dank u.
Want dat is als tijdens de dag voordat de kermis opengaat toch al eens gaan loeren onder het zeil van de paardenmolen: kijken maar nog niet aan mogen komen...
hoe witter de sneeuw
Hoe scherper de schaduw
hoe voller de vreugde
hoe milder de smart
hoe woeliger de wereld
hoe zoeter het thuis zijn
hoe dwazer de mensen
hoe ...wijzer jouw hart
(nieuwjaarswensen van mijn oudste grootmoe)
|W|P|113830382331728838|W|P||W|P|wannes.deloore@gmail.comAwel, zoals elk cliché wel een grond van waarheid bevat, zo ook dit keer.
Hier bij ons (Meer is zowat de uithoek der kempens grondgebied) stopt na 500m de beschaving. Echt waar. De grens van alle fatsoen: die ligt in Meer (maar evengoed in Hamont-Achel, Baarle Hertog en Kapellen).
Omdat wij zo dicht tegen die grens wonen, nemen wij af en toe al eens iets over, transpoleren we dat naar Kempische maatstaven en maken we er ons handelsmerk van. Voorbeelden nodig?
Feestjes zijn hier altijd marginaal. Marginaal als in "kei marginaal!". Dronken zwijnerijen uit studentenmilieu's zijn niets in vergelijking met onze uitspattingen die gerust naast de Roze baletten aan de top der bacchanalen mogen staan.
Honderdtwintig dagen van Sodom. Djeezes, wat een afkooksel van de Kempische werkelmijkheid: vogelen, jokeren en "der nog 'ns overgaan". Awel ja meneer. En plezant. Leve de Kempen!
En al die kritikasters die zich op hun pik getrapt voelen: het lijkt wel of jullie "van't stàd" komen.
De Kempen is nu eenmaal de underdog. Qua levensstijl dan toch. Allemaal boeren. Werken van maandag 04:15u tot zaterdagavond tegen de vijven. Rap in bad, naar de mis, stoemp en worst eten en HOP: de kroeg in! Pinten zuipen tot een kot in de nacht, hier en daar een gewillige boerendochter bij de kraag scharen (Wim Van Den Heuvel doet dat dan wel op TV, maar de meesten hier doen dat op de ouderwetse manier: stouwen!) en zondagmorgen (uitslapen!) tegen de vijven de koebeesten van melk verlossen!
Heerlijk. De kempen. Voor eeuwig mijn bakermat.
Hoewel ik ook wel van de stad hou...als ik daar de Kempische levensstijl maar kan verderzetten: eten werken slapen zuipen vogelen. Dan zijn we goed bezig me dunkt!
Gisteravond teruggekeerd van Parijs. Twee heerlijke dagen gehad (wel vermoeiend en al, maar plezant).
Zaterdag het chique Parijs gaan bekijken (Champs-Elysées, Arc de Triomph, l'Opéra, les Tuilleries,...) om zondag een kijkje te nemen in de buurt van ons hotel: Montmartre. Allebei helemaal anders en allebei helemaal geweldig!
Zondag middag ook gegeten in het resto'tje uit Amélie Poulain's Fabuleux Destin...
En het smaakte naar meer! (Foto's bij Flickr)
...en't is weeral vrijdag!
Na een week hard werken (op't werk en ook wel wat voor de Chiro en de dorpsquiz die er staat aan te komen) is er eindelijk een moment van rust en ontspanning aangebroken: weekend!
Hoewel er niet veel tijd is voor rust: vanavond vergadering met een "try-out", daarna "Bruin Café" (als ik het haal) en dan bedje. Voor een korte nacht, wel te verstaan.
Want morgen in alle vroegte wordt er van Flairtrut gedaan in Parijs. Jawel, na i. ga ook ik met mijn madam naar het buitenland met een kortingsbon van de Flair. Parijs dus.
Parijs, voor twee dagen. En één nacht.
Dat is als een half uurtje naar de boekenbeurs: als je niet weet waar je moet zijn, zie je eigenlijk niets...
Gelukkig is mijn madam van het leiderstype en troont zij mij aan de hand van een boekje "met éél schoon wandelingeskes en al" mee door de franse hoofdstad.
Zij haar boekje, ik de kodak. Resultaat volgende week ergens in de ether.
En nee, we nemen geen molotovcocktails mee. En hopelijk komen we zondag ook in een niet uitgebrande voiture terug...
|W|P|113778389121588584|W|P||W|P|wannes.deloore@gmail.comOndanks niet gigantisch veel tijd toch weeral wat nuttigs gedaan: Het Bernini Mysterie beginnen lezen. Schoon boekske volgens velen.
En ook: "Test-wijzer" van I2B is vandaag toegekomen! Veel dank aan Jens Pas, de man achter het ding. Bekijk ook zijn romannetjes (gratis te lezen)!
Een mens kan toch gelukkig zijn soms...
|W|P|113744387731425063|W|P||W|P|wannes.deloore@gmail.comVanmorgen om lekker vroeg opgestaan. Tegen half elf met de fiets en het fototoestel vertrokken om wat plaatjes te schieten van de Meerse natuur. En de zon en de windmolens en de reiger die niet bleef zitten. Heerlijk weer, geen geluid van helemaal niets (en ook niet van iets anders). Echt mooi. Alles zonovergoten, staalblauwe lucht en weilanden met een laagje rijp: mooi.
Ja hoor, ik ben verliefd op "den buiten". Heerlijk om tussen de weilanden te fietsen, langs de Marck (gij schoone sloot) en naar de windmolens. En toch wil ik in de stad wonen. Alles dichtbij, veel volk, knus en centraal.
Om af en toe eens terug naar "den buiten" te gaan. In't weekend. Of op vakantie. Jummie.
Foto's van het tripje op Flickr (of wat dacht u?).
I don't get Google...
De derde... (hopla, heel mijn imago weg...)
|W|P|113726655644627303|W|P||W|P|wannes.deloore@gmail.com
Vanmiddag gevoetbald tegen de Ridders uit het Gelmelslot. Nu ja ridders. Het Gelmelslot is na de intochten van de Noormannen een beetje verworden tot landloperskolonie en heden ten dage tot gevangenis. Een open gevangenis, waar het schorriemorrie in terecht komt een half jaar voor ze vrij komen. Daar leren ze dan een beetje over integratie in de maatschappij, hoe ze zich moeten gedragen, wat de regels zijn en dingen. Als ze daar ontsnappen, moeten ze evenwel (mits opnieuw gevat) terug naar de gewone gevangenis.
Wij als Helden spelen wekelijks een wedstrijdje in de competitie van het Gebuurtenvoetbal. Cafévoetbal met een sociale functie: ontspanning aan de gevangenen bezorgen. Zeer plezant, maar vermoeiend.
Vandaag was het een matchke om niet licht te vergeten. Om te beginnen waren we al maar met negen. Voor de voetballeken: normaal moet je met elf zijn. En liefst een paar reserves (zeker tegen de pottenstampers van't gevang!). Ach, dan maar met negen aangevangen.
Aanvankelijk leek het nogal te lukken, maar na een dikke tien minuten was iedereen fysiek kapot. Want ja, als je met twee veldspelers minder bent: alles uit de kas halen om de getrainde gevangenen bij te houden (die mannen hebben daar tijd en accomodatie voor eh).
Gelukkig toch één nul voorgekomen voor de scheidsrechter voor rusten floot. Een stevige slok water en terug beginnen. Na twee minuten: iedereen op sterven na dood...
Ook de gevangenen begonnen het kopke een beetje te laten hangen. En dan begint het plezier pas echt: moordenaars, kinderlokkers of verkrachters die zich in volle spurt omdraaien en roepen dat ze op uw bakkes willn slaan. Of heren die na een confrontatie eerst beginnen te "bleiten", dan op uw bakkes willen slaan end an het veld aflopen...
Zeer leuk. Zeker als we dan nog winnen ook! Vandaag twee nul.
En die ridders zijn eigenlijk geen echte ridders: eerder mormonen en ander zuiders gespuis. Nee, echte Helden horen niet thuis in de lik. Die horen thuis in een duistere kroeg alwaar ze straffe verhalen vertellen en kroezen bier bestellen bij de waard en waar ze rondborstige deernes op hun schoot zetten.
U vindt mij vanavond in de Mussenakker. Weest welgekomen!
|W|P|113726569053516937|W|P||W|P|wannes.deloore@gmail.comEn nu van sociaal werker gaan doen: voetballen tegen de mannen van't gevang! Speciaal hobby, da's waar. Want geloof me: tegen ne moordenaar, verkrachter of kinderlokker gedraag je je zowieso anders. Doe maar eens een tackletje tegen iemand die een ander ooit voor 1000 (good old times) belgische franken heeft doodgeslagen...
(de vraag is natuurlijk of "tackletje" wel mag natuurlijk. Bruno?)
|W|P|113724374968611567|W|P||W|P|wannes.deloore@gmail.com
|W|P|Allez, kom, omdat gij 't zijt :DNet mezelf even tegen de zetel gevleid wegens Comedy Casino op de lichtbak.
Jep, op zaterdagmiddag. Is het een HD recorder? Is het digitale televisie? Nee, het is een ouderwetse videorecorder (met tapekes en al)! En het deed verdorie heerlijk wat het moest doen: de aflevering van gisteren (gemist wegens exuberant zuipen op café) herspelen.
En dat het toch wel fijn was. De onvermaarde Alex Agnew (sinds kort één van mijn favorieten), Wim Helsen (onverstaanbaar goed), Chris Van Der Ende (Dorpsneger uit De Lier) en "Slimste mens ter wereld" Wouter Deprez. Lachen gieren brullen, het zal wel zijn.
Alles aan elkaar genaaid door DJ Love Boat aka Adriaan Van Den Hoof. Fijn, ontspannend en ideaal op zaterdagmiddag. Leve de videorecorder! (en fuck de veel te dure HDrecorder).
Hoppa. De Belgische BlogoSphere in kaart.
Fijn, gemakkelijk en plezant.
Vooral omdat ik zo gemakkelijk te vinden ben: het meest noordelijke pinnetje, that's me!
(Sorry tx)
En 't is via Michel dat ik er geraakt ben.
En ja hoor, ik heb nog wel wat beters te doen.
Maar uzelf "adden" is zoo gemakkelijk...
Het was vandaag in de avondspits nogal eens een zootje: elke ring waar ik langs wou, zat zo dicht als nen bos netels! Tedorie toch. Gelukkig zijn er uit het provinciegat Leuven nog een aantal alternatieve routes te bedenken, maar die staken ook vol met andere weggebruikers. Mechelsesteenweg: vast. E314, vast. Aarschot - Lier: vast. Aarschot - Geel: ook vast, maar iets minder (zo leek het toch).
De ring van Geel en die van Turnhout dan maar gehad (oef, toch mijn twee ringetjes op een avond gehaald) en een uur of twee onderwege geweest. En geloof me, dat vreet.
Ach, thuisgekomen, neem ik mijn boekje om de kilometerstand op te schrijven en wat zie ik? Exact evenver gereden als anders! Echt, op de kilometer.
Geweldig toch, zo'n luxe-westerse-maatschappij waarin af entoe nog wonderen voorkomen?!
|W|P|113691878780331820|W|P||W|P|wannes.deloore@gmail.comVanochtend de geneugten van een voiture (bijna) aan den lijve mogen ondervinden: plots stonden er twee auto's stil voor mij. Aan het begin van de Brusselse ring, een Audi A4 en een klein camionnetje. Gelukkig was ik al wakker genoeg om 06:40u om accuraat te beginnen remmen.
Eerst dacht ik dat de Audi-rijder een beetje vaart minderde, maar al snel werd duidelijk dat ie voor de volledige stilstand ging. *slik*. Ik dan ook maar... Net op tijd, want toen de ABS het begon over te nemen (en ik ontdekte dat ik nergens heen kon: vrachtwagen rechts, betonen muur links) en ik zat te wachten (die luttele seconden lijken wel een minuut of zeven te duren, geloof me vrij) tot ik ook zou stilstaan (met of zonder botsing...), kwam mijn feest steeds maar dichter naar de Audi toe. *slik again*
Gelukkig op een haar na (een halve meter of zo, maar dat lijkt altijd veel dichter) niet gebotst. En toen keek ik in de achteruitkijkspiegel... een auto komt met volle snelheid in de richting van mijn kofferbak geknald!
Nog nooit zo snel opgetrokken denk ik. Leve de feest, leve de 1.4TDci leve mijn bewaarengel en leve het leven! (dat hopelijk nog wel een tijdje verder duurt).
Werken "gelijk nen echte" heeft voor-en nadelen.
Enkele prettige kantjes: bezig zijn met interessante dingen, geld verdienen (meer dan tijdens mijn studentenperiode, hoezee!), nieuwe mensen leren kennen (en dus netwerken) en elke dag opnieuw mezelf tegenkomen in zaken die ik niet ken maar wel leer.
Mindere consequenties zijn dan weer dat er weinig tijd overblijft voor nevenactiviteiten (Chiro, Hanne, weblogs en tinternet staan al een tijdje op een laag pitje) en dat er elke dag van vroege spondetijd gesproken kan worden. Vooral dat laatste (met gigantisch vroeg opstaan) legt een stevige druk op de schouders van een jonge rekel als ik.
Wat eraan te doen valt?
Planning. Elke minuut dat er iets gedaan kan worden, moet er ook iets gebeuren. Eén moment in de week waarin "het glas" wordt volgestoken met grote stenen. De mijlpalen in de week eigenlijk. Dan wordt er gekeken wat er aan dingetjes aan de mijlpalen gehangen kan worden. De kiezeltjes, zo je wil. Per dag wordt er dan nog wat zand in het glas gekapt tot er tenslotte alleen nog maar water bijkan.
En dan zit de week eivol.
Dat die planning niet gevolgd kan worden hoeft geen probleem te zijn. Elke minuut wordt er gekozen. Kies ik voor A of voor B. Ik had eigenlijk we A gepland, maar momenteel denk ik dat B toch beter zou zijn. Een weloverwogen keuze. Of een impulsief gebaar. Kan allebei nog.
Maar toch: planning van de "vrije" tijd!
|W|P|Het is met deze wel duidelijk dat je tot de werkenden behoort. Het glas aanvullen met water. Een student zou het glas immers aanvullen met BIER. En een levensgenieter zou het aanvullen met wijn.Wat merk ik vandaag? We moeten met z'n allen in de belgische A-list komen. De bloglisting der goeie blogs. Die van Nijst dot org weet het schoon te vertellen, Er wordt zowaar gevolg aan gegeven ook! Want Wannes De Loore, brave ziel uit het idylische Meer doet ook weer mee. Schoon, dat wel. Ook Huug (van huugendruug.blogspot) doet mee en i. van kerygma doet zelfs een serieuse duit in het zakje. Gelukkig houdt Michel zich nog een beetje afzijdig en ook Bruno heeft het evne nog te druk met de Boekentoren van hun provinciegat en gelijknamig weblog.
Kijk, dat we met z'n allen wat bij een ander wat oren aannaaien dat het een lieve lust is, kan me gene ene moer dan fuck schelen. Dat dat zootjes gentse mierenneukers elkaars kont beter kent dan de eigenbroekzak laat ook graag naast de kwestie. Maar dat die vakidioot van een i. (van Kerygma, jawel!) in heel haar betoog van vuilbekkerij tegen stadsbroeders mij plots vergeet te vermelden: TRUT!
In heel die belgische blogosfeer is er al zoveel ruzie en ambras (denken we aan Dominiek die vorig jaar of daaromtrent uitpakte met het eerste echte groepslog in de fraaie vorm van het door mezelf schandelijk weinig bezochte (wegens geen of weinig tijd dan wel interesse) Struikgewas en prompt een hele hoop stront in de nek geduwd kreeg wegens ideeënpikkerij, zwartmakerij en mediageilheid. De brave man stopte dan ook met blogen maar heeft de spade gelukkig weer bij de horens gevat en blogt dezer dagen gestaag verder). En terwijl al dat geruzie nu een beetje begint weg te trekken, wordt er weer een lont aan het kruidvat gestoken.
En toevallig is dat weer een lopend vuurtje dat zowaar ontbrandt in Gent. Want daar hebben ze de kunst van de navelstaarderij, wij-tegen-zij en andere kontneurijen (remember de strijd om het "beste weblog" stekje tegen Leuven). Wij van Antwerpen doen dat niet.
Niet tegenstaande wij ook een weblog hebben, wij elkaar ook kennen ( ArgusOOgen, carine, Clopin, CrAzY-B0Y, denjames, Fatima, Frank, GDB, Jerry Jumper, lbax, Marie, Martine, Michael, no3, NoWay, polskaya, Ramsey Nasr, Rikea, silvie moors, StefanK, stefferd, Tom Lanoye, Wannes, Werner, YolandeVanBaelen) en soms eens iets samen zijn gaan drinken, naaien wij tot op de dag van vandaag geen aarsholen van elkaar tot onze ogen uit de kassen rollen.
En met al dat ge-A-list-blog, heb ik mezelf toch netjes opgewerkt, me dunkt... (hoewel :-s) Of het lieve vrede zal blijven tussen ons en die fuckers (of eskimo's) valt af te wachten natuurlijk...
Gelukkig kent Clopin nog een heerlijke mop. De beste blondjesmop ooit zelfs!
|W|P|113648203862008268|W|P|A-list of them bloggers|W|P|wannes.deloore@gmail.com |W|P|/* gooit virtuele emmer koud water richting Wannes */Kalm blijven W. 't Was maar om te lachen. ;-)
(Volgens mij moet je wat minder rood vlees eten.) :-D
Huug|W|P|Wannes, je loopt achter... trr. Linken naar anderen is zooo 2005. De nieuwste trend is: linken naar jezelf! Geen kontneuken meer maar het betere handwerk. Zelfbevlekking! Niemand kan zich beter bedienen dan dan zichzelf. Ha! Tanguy_Veys|W|P|'t Is al erg genoeg dat ik als Gentenaar dagelijks moet werken tussen een nest Antwerpse collega's, dat Antwerpse Bloggers nu ook nog eens de Gentenaars de les moeten spellen.Ik krijg ocharme nog sympathie voor Huug die hier weer zwaar wordt gepakt...
wannesdeloore|W|P|@ michael: rood vlees? 't Is dat groene vlees dat te mijden is!Enneuhm, om te lachen en vanalles...
@ Huug: heb ik óók gedaan! Kontneuken, Gentenaars anaal nemen én het betere vingerwerk!
Heerlijk, zo'n nieuw jaar en goede gewoontes en dingen...
Lapin McAdam|W|P|De delooregang van de Blogosfeer is ingezet .. |W|P|Hela hela, geen flauwe woordspelingen maken hé....Wannessukkel ee tees ier geschreven sèg. In plek van te linken nor mennen eigen blog, blogt dieje nor AntwerpenBlogt. We hadden afgesproken op café om da ni te doen, wete nog... met de Ramsey en den Tom Lanoye en zo?
Ik ben benieuwd of het lukt zoals i. dat deed...|W|P|113623205393496709|W|P||W|P|wannes.deloore@gmail.com
wannesdeloore|W|P|niet dus...Stomme Powerblog... (tja, opensource eh...)
Vanmorgen mezelf uit bed moeten slepen: drie dagen feesten en vlaaien ronddoen ís vermoeiend!
En als je dan tegen een uur of zes wil opstaan...
Maar dan in de auto: een wereld van ruimte, een zee van plaats! Alle luiwammesen sliepen terwijl deze opgewekte en ondertussen kiplekkere luiwannes in de Fiësta de ringen afsnorde.
En volgens de verwachtingen van experst blijft dat nog heel de week zo!
Werken in de vakantie is zo cool gast!
|W|P|113623191468342471|W|P||W|P|wannes.deloore@gmail.com2006 is aangekomen. Dat mag duidelijk zijn: vuurwerk, tientallen vrouwen die mij spontaan willen kussen (en Hanne die daar niets van zegt), veel volk om 4u 's nacht sin't café en vandaag ongeveer 39 nieuwjaarsbrieven aanhoord. Dat moet dus wel de overgang geweest zijn.
Vorige nacht, om 00:00u. Aftellen en een nieuw jaar binnengeduikeld. Zelden heb ik het zo bewust meegemaakt. Ik kreeg een gevoel dat met geen pen, laat staan een toetsenbord, te beschrijven valt. Het was een tintelling tussen mijn tenen en mijn haarwortels die me het gevoel gaf: "Jippie! Een nieuw jaar!"
Dit moet dus wel het jaar van de grote ommekeer zijn.
Wat er allemaal zal veranderen in 2006?
- Werken (maar dan echt)
- Alleen gaan wonen. Of toch plannen maken. Samenwonen met Hanne zit er nog niet direct in omdat madam nog aan het studeren is (en een duur kot huurt tot eind juni) en madam volgend schooljaar iets in't buitenland wil gaan doen. Dat is natuurlijk haar goed recht (waarin ik haar meer dan volledig steun) maar maakt de concrete samenhokplannen wel moeilijker.
- Geld uitegeven. Echte bedragen. De voorbije vier jaar moest ik elke cent in twee bijten om een boterhammetje te kopen, nu is dat al iets minder een probleem. En dus kan er gespaard worden voor nieuwe aankopen. GSM, GPS, laptop, externe harde schijven, dvd's en cd's en boeken. Vanalles dus. Ook om cadeau te doen. Heerlijk!
- De wereld wordt een mooiere plaats. Veel kan ik daar niet aan doen, maar elk vriendelijk woord mijnentwege is een druppel die de emmer dichter bij het overlopen brengt.
- Niet zo veel eigenlijk...
En morgen echt beginnen te werken. En dat ik er naar uitkijk!
PS: HAPPY 2006!
|W|P|113614183994469781|W|P||W|P|wannes.deloore@gmail.com